Περιγραφή
Για να γράψει κανείς μια ιστορία, όσο ασήμαντη κι αν είναι στο πέλαγος του κόσμου, δεν είναι εύκολο πράγμα. Για να καταπιαστώ λοιπόν και με ένα τέτοιο, έκαμα πολλά χρόνια σκέψης κι όλο διαπίστωνα δειλία με τη δουλειά αυτή, έστω κι αν είναι προσωπική μου.
Ταραχή και ανακάτεμα μιας ολόκληρης ηζωής ογδόντα πέντε χρόνων, κοντά. Βίος ανηφορικός, με λίγη χαρά. Φόβος από μικρό παιδί, δέκα χρονών.
Και ύστερα, ξεριζωμός και επακόλουθα… Ένα δεντράκι η ζωή, ξεριζωμένο και πεταμένο στο δρόμο! Χωρίς σπίτι, χωρίς χωράφι, χωρίς ρούχα και σκεπάσματα, χωρίς τσουκάλι ακόμα και χωρίς ψωμί! Είπα, είναι δύσκολο να περιγράψω και να εξιστορήσω τα δεινά στη δική μας περίπτωση. Έχει στιγμές πολλές που κλαις και χωρίς δάκρυα, γιατί έχεις στεγνώσει.
Δεν θα έπρεπε να ήταν η μοίρα του κόσμου αυτουνού που χάθηκε, του καλού, του τίμιου, του θρησκευόμενου χριστιανού, του φιλόξενου, του νοικοκύρη, που ζούσε χωρίς πονηριά, χωρίς κακόα και καλοκάγαθα! Και αφού δεν βρίσκεται καμία εξήγηση, λέμε το συνηθισμένο – έτσι ήθελε ο Θεός – και αγανακτεί το μέσα σου! Μα έτσι πρέπει να ήθελε ο Θεός;
Γ. Ραπτάκης
