Περιγραφή
Το είδος της μουσικής, που περιλαμβάνει τα ιερά άσματα της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, τα λεγόμενα μέλη, ονομάζεται Βυζαντινή Μουσική. Ονομάστηκε έτσι, διότι καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Πρώτα διαδόθηκε στην Ανατολή και αργότερα στη Δύση. Δημιουργήθηκε από εμπνευσμένους συνθέτες τους ονομαζόμενους μελοποιούς, μελωδούς ή υμνωδούς και καλλιεργήθηκε από τον ανώτατο κλήρο της εκκλησίας και του κράτους, δηλαδή τους ιεράρχες και τους αυτοκράτορες.
Η μουσική στην αρχαιότητα, ήταν σε ευρύτατη χρήση εκτός των άλλων και για θρησκευτικούς σκοπούς. Για τη χρήση της μουσικής για θρησκευτικούς σκοπούς, έχουμε μαρτυρίες από την εποχή του θεοκρατικού καθεστώτος του κράτους του Ισραήλ. Κατά τους χρόνους της βασιλείας του ο Δαυίδ, είχε καταρτίσει 4000 ψαλτωδούς (οι οποίοι ονομάζονταν και ιεροψάλτες) χωρισμένους σε 24 τάξεις, οι οποίες, η κάθε μία με την σειρά της, έψαλλε στο Ναό επί μία εβδομάδα. Επικεφαλής των ιεροψαλτών ήταν ο άρχων πρωτοψάλτης. Κατά τους τελευταίους προ Χριστού αιώνες, όπου ο Ελληνικός Πολιτισμός είχε εισχωρήσει σε όλη τη Μέση Ανατολή, η μουσική των Εβραίων είχε υποστεί επιδράσεις από την Ελληνική μουσική.
