Περιγραφή
Σύμφωνα με μια ευφυέστατη και επαρκώς τεκμηριωμένη θεωρία, λίγο πριν από το 420 π.Χ., οι απόγονοι του Αισχύλου, κάνοντας χρήση του τιμητικού προνομίου που τους είχε παραχωρήσει η πολιτεία, έλαβαν μέρος στους δραματικούς αγώνες με έργο που είχε διδάξει ο ποιητής όσο ζούσε – συγκεκριμένα, με την “Ορέστεια” (Αγαμέμνων – Χοηφόρες – Ευμενίδες), που πρωτοπαρουσιάσθηκε το 458, δύο χρόνια πριν από τον θάνατο του δημιουργού της. Φαίνεται ότι αυτή η μεταθανάτια παράσταση της περίφημης τριλογίας προκάλεσε τόσην εντύπωση και στο κοινό αλλά και στους νεότερους ομοτέχνους του μεγάλου ποιητή, ώστε αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον τους για τον μύθο των Ατρειδών, με αποτέλεσμα, τα αμέσως επόμενα χρόνια -κάπου μεταξύ 418 και 415- να παρουσιασθούν δύο ομότιτλες τραγωδίες με θέμα αντλημένο από τον ίδιο μύθο: πρόκειται για την Ηλέκτρα του Σοφοκλή και του Ευριπίδη.
